Voor deze aflevering ben ik te gast bij de ondernemende Leonhard Vreekamp. Leonhard heeft mij geïnspireerd deze podcastreeks te maken, dus ik vind het geweldig dat deze aflevering nu live gaat.

We nemen het gesprek op in de studeerkamer van het prachtige landgoed Bonenburg, een plek waar een kleine 400 jaar geleden ook mensen zaten. “Je zou denken het landgoed streelt je trots, maar het maakt me juist nederiger.” “In een landgoed zitten heel veel voorbeelden van hoe je op een duurzame manier kan omgaan met de aarde en de wereld.”

Zijn bedrijf Bonenburg richt zich op vier pijlers: het landgoed, vastgoedactiviteiten, deelnemingen in bedrijven en maatschappelijke projecten (zie: www.bonenburg.nl). “Het draait hierbij allemaal om goed rentmeesterschap, respect voor de geschiedenis en leven in het heden met oog voor de toekomst.”

Leonhard praat met veel respect over zijn ouders met wie hij een goede band had: “Het was echt één plus één is drie.”

Tijdens zijn studie krijgt hij al snel het inzicht “wat we hier doen is de praktijk in dienst stellen van de theorie”. Dat voelt niet goed en hij stopt abrupt met zijn studie en wordt vrachtwagen chauffeur. “Ik zie in de wereld veel problemen ontstaan door het theoretiseren van de wereld.”

Vorig jaar belandde Leonhard in het ziekenhuis door corona. “Ik ben gaan beseffen dat mijn leven er niet voor mij is, maar ik ben er om het in stand te houden.” Door deze ervaring gooit hij het over een andere boeg. “Ik ben gaan beseffen dat ik niet veel nodig heb.” “De marketing machine geeft ons een gevoel dat we de tertiaire behoeften even veel nodig hebben als de primaire.”

En verder praat Leonhard vrijuit over het omgaan met tegenslag in zijn leven, verwondering, nederigheid en verdraagzaamheid: 

“Het leven is wellicht voor de vragen en de dood voor het antwoord.”

“Er zijn nog nooit zoveel antwoorden op m’n pad gekomen sinds ik kan accepteren dat ik óók geen antwoord kan krijgen.”

“Verwondering geeft me de ruimte om mezelf en anderen niet in een hokje te plaatsen.”

“Wat hebben we nodig is verbinding, vertrouwen én een lach.”

“Loslaten, dat is hard werken.”

Te volgen op: